öğretmen olmanın en zor yanı velilerle olan muhabbet zorunluluğu galiba... çocukların saçmalıklarını, anlamsız davranışlarını geçtim, zira hemen her çocuk lisede biraz uçarı oluyor... malum, serde ergenlik var, hormonlar full time çalışıyor... peki ya veliler? onlara ne oluyor? hepsinin hakkını yemek olmaz tabii, kimisi cidden dinliyor, anlıyor ve ona göre davranıyor çocuğuna... ama bugün karşıma çıkan gibi olanlar... illallah yani, yaka silktirir insana...
gelmiş efenim, sayın velimiz, oğlunun durumunu soruyor, ilk yazılı notunu söylüyorum ve sınıftaki durumundan bahsediyorum, hoşuna gitmiyor... "yanlışınız var, oğlum bana böyle demedi" diyor... "beyefendi" diyorum, "demek ki bir yanlışlık olmuş, başka notla karıştırmış herhalde ('oğlunuz size yalan söylemiş' diyemiyorum), ayrıca oğlunuza sormanıza gerek yok, e-okul var, her notu giriyoruz biz oraya, oradan doğrusunu öğrenebilirsiniz" diyorum; o beni dinlemiyor, "uğraşamam ben öyle internetle, bilgisayarla" diyor. oğluna o kadar çok güveniyor ki itiraz edip duruyor... "biz onu dürüst yetiştirdik, bize yalan söylemez, siz ne biçim insansınız, tüm öğretmenler oğlumdan şikayetçi, sessiz sakin, kendi halinde, çalışkan bir çocuktur" diyor... "alla alla" diyorum, acaba aynı çocuktan mı bahsediyoruz? çünkü tanıdığım tüm öğretmenlerin bu çocukla tatsız bir münasebeti olmuş (neyse ki benim olmadı ama, babasıyla yeterince tatsızlık yaşadık bugün)...
hala konuşuyor, konuşmak dediysem motorize kuvvet mübarek, durmak dinlenmek bilmeksizin saydırıp duruyor, susuyorum, ya sabır çekiyorum, ama bir noktadan sonra benim de gözüm dönüyor ve açıyorum bayramlık ağzımı... "önce bir dinlemeyi öğrenin" diyorum, "çocuğunuzu da tabii. sadece para verip, okula göndermekle olmuyor bu işler......" diye devam ediyorum... adamın daha önce muhatap olduğu öğretmenler de bize katılıyor... bireysel veli toplantısı ayarında bir şey yaratıyoruz doğaçlama yoluyla...
sonrası mı? o atmaca olarak gelmiş veli, sinmiş bir şekilde gidiyor... üstelik öncesinde de rehber öğretmenimizden ücretsiz bir seans terapi görüyor... ama maalesef ki eve gidince ne olacak, o belli... o çocuk tüm yalanlarını afiyetle yutacak... fazladan aldığı paraları, kötü notları, okuldan kaçtığı günleri... fazla fazla ödeyecek... peki iyi mi olacak? nerede?!... ah be adam... çocuğun yoldan çıkana kadar neredeydin? hiç mi fark etmedin? hadi fark etmedin, o kadar telefon açıldı sana sekreterlikten, neden umursamazlık yapıp da gelmedin? tabii ki çocuklarınıza güveneceksiniz, ama onlara hiçbir şey vermeden değil... bir kere de doğru anlayın be!
Yorumlar
oysa genç kız olmak üzere olan bir çocuğun babası olmak dünyanın en zor işlerinden birisi duygusal olarak.
okul başarısı çok iyi ancak açık fikirli ve demokrat olduğunu iddia eden bir baba için kızının büyüyüp gelişmesi beraberinde daha farklı korkularıda getiriyor :))) ya bir gün baba! bu benim sevgili diye birini takıp gelirse ne yaparım :)) hazırlıklı olmalıyım...
niye yazdığımı bilmiyorum bunları ama olsun kalsın... belki bi gören olur, o da bana katılır ya da destek olur falan...
dostlukla...
hazır olunuz efenim... zira siz de bir süre önce, başka bir babanın kıznın koluna girip tanışmaya gitmiştiniz :)