her sene bu zamanlar içimde aynı sıkıntı, göğsüme çöreklenip kalmış aynı acı... insan onsuz da yaşıyor. alışıyor bir şekilde yokluğuna... hatta insan yıllar geçtikçe öğreniyor sessizce ağlamayı. ama kurulmuş bir saat hep içinde, vakit gelince durmaksızın çalıp yaşatıyor o anları. bugün tam 11 sene oldu annem gideli... öyle bir özledim ki tarifi yok...