işte bu benim :)
dört yaşındaki yeğenimin gözünde böyle görünüyorum işte...
tatildeyken bana "halaaa senin resmini çiziim mi?" sorusuna "çok sevinirim fıstıkiçim, hadi çiz bakalım resmimi" cevabını aldıktan sonra, öyle mutlu oldu ki, büyük bir şevkle çizdi. tabii üretim ve yaratım aşamasında bakmama izin vermedi zilli sultan. ama resmi bitirip, arkasına saklayıp gelişi çok güzeldi... o ışıl ışıl gözler, bir şey başarmış olmanın verdiği mutluluk ve sonrasında gelen "ama as bunu..." diyen tatlı bir ses... sen resim yaparsın da ben asmaz mıyım onu bitanem?..
şimdi bana her gelişinde ilk işi mutfağa gidip, buzdolabının üstüne iliştirdiğim resmi kontrol etmek... sonrasında da gelip "sen beni çok seviyosun dii mi halaa? ben seni çok seviyorum ki..." demek :)
hem seni nasıl sevmeyeyim ben, halasının bitanesi :))
Yorumlar
hala da asılıdırlar...
büyüyünce ve onları görünce daha hoş oluyo :)))
göreceksin.
şimdi bu kadar hoşsa, gelecekte -dediğin gibi- daha hoş olacaktır, eminim...
görmek umuduyla :))