İnsan dostlarının gerçek yüzünü monopoly oynarken tanıyormuş... Kardeş bildiğim pek sevgili Karılıksız Karı'nın içinde bir tefeci yaşadığını nereden bilirdim! Aslında her şey güzel başlamıştı. Soğuk bir kış akşamından kaçarak bir evin sıcaklığına sığınan birkaç arkadaş sadece sohbet etmek ve belki bir şeyler atıştırmak ümidiyle yanıp tutuşuyorlardı... Ancak içlerinden birinin farklı planları vardı! Sustu, konuşmadı, diğerlerinin de susmasını bekledi... Ve işte o meşum anda, yani her zaman olduğu üzere herkesi rahatsız eden o sessizlik anlarından birinde, sanki herkes çok sıkılmış da onlara hayatın en eğlenceli aktivitesini vaat edermiş gibi çıktı ortaya: "Monopoly oynayalım mı daha kutusunu bile açmadım!" Nereden bilirdik karşımızda kardeş bildiğimiz Karılıksız Karı değil de gözleri dolar işaretiyle ışıldayan ikinci dünya savaşı dönemi tefecilerinden biri var... Oyun olanca sıradanlığıyla başladı aslında. Paralar bölüştürüldü, sıralamayı belirleyecek zarlar a