üç şair... metin altıok, behçet aysan, uğur kaynar... "son"ları ortak olan üç şair... söyleyecek çok şey var, lakin behçet aysan'ın dediği gibi; bütün derinlikler sığ sözcüklerin hepsi iğreti. üç şairden üç şiir... metin altıok; kimi zaman "çağ dışı bir uyumsuzluk delisi" kimi zaman "metruk bir deniz feneri", kimi zaman da sadece bir "kedi sever"di. bilmekteydi kendince yaşamı, "bu kekre dünyada yazık geçit yok aşka bir şey yok paylaşacak acıdan başka" diyecek kadar acıyı kanıksamış, yalnızlığa alışmıştı, belki de bundan dolayı kendisini bir acıya kiracı olarak tanımlamıştı. belki de sırf bu yüzden, yalnızlığını sıyırmak için üzerinden, yazmıştı acının sebebiyet verdiği şiirlerini... (hala şiirlerini her okuduğumda, her ölümün erken olduğunu bilerek çok erken olduğunu düşünüyorum. biliyorum; daha çok şey vardı söylenecek.) "koştum, durmadan koştum o küçük yangınımla, adımın çaresiz kıyılarında kendi göğümü bul