ağzımdaki kekre tat ve kırıklıkları canımın, düşlerin "düş"künlüğünü, düştüğünü kurulanların ve her şeyin kırıldığını bağırırken
kulağıma, dinlemek istemeyip de kulaklarını tıkayan küçük bir çocuk gibi, çığlıkla bastırıyorum... ağlamak kolay, ama gücüm yok... duymaya, görmeye, konuşmaya da, ama istiyorum. ruhumdan kaçmak zor ve "gecenin öteki yüzü"nü yaşamak nedir, artık biliyorum...
Yorumlar