Bu ara herkes soruyor, "Aşk-ı Memnu'yu izliyor musun?" diye... Cevabım gayet net; "Hayır." Birincisi; çok nadir olarak okuduğum kitaptan uyarlanan film ya da tiyatro izlerim... Henüz uyarlama dizi izlemişliğim yok, "Çalıkuşu", "Yaprak Dökümü" dahil... Beğendiğim nadirdir... Milan Kundera'nın aynı adı taşıyan ünlü romanından uyarlanan "Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği", Ahmet Hamdi Tanpınar'ın aynı adı taşıyan romanından İstanbul Devlet Tiyatrosu'nca uyarlanan "Saatleri Ayarlama Enstitüsü" beğendiklerimden ilk aklıma gelenler... İkincisi; dizi kültürüm yok, ilkokul yıllarımda "Süper Baba", sonrasında "Yeditepe İstanbul" ve "İkinci Bahar", şimdi de "Canım Ailem" bir de beş sezonunu da bitirdiğim House... Aslına bakarsanız yirmi altı sene için beş dizi bile fazla bana göre... Neyse... Gelelim "Aşk-ı Memnu"ya, ama romanına...
Eleştirmenlerce Halid Ziya Uşaklıgil'in en başarılı romanı olarak kabul edilmektedir. Gerçekten de öyledir, gerek olay örgüsü, gerek anlatımı merakla, sonuna kadar okumanızı, dahası sıkılmamanızı sağlar.
Dramatik bir romandır Aşk-ı Memnu (yasak aşk). Esas olarak iki eksene ayrılır; Bihter ve Nihal...
Halid Ziya için Bihter, çaresiz bir kadındır. Onu yargılamaz, namussuz saymaz... Bihter, annesinin yarattığı travmalardan kaçmaya çalışırken kendisini başka bir kaosun ortasında bulur, aslında biraz da kendisinin yarattığı ve kaçamadığı bir kaostur bu... Mutluluğu bulduğunu sanıp, kaybeder... Trajedidir yaşadığı, bundan dolayı da romanın trajedik bir karakteridir Bihter. Sonu da bu trajediye uygun olarak gelir; intihar eder. Aslında biraz Anna Karenina, biraz Madam Bovary, çokça kendisidir Bihter...
Nihal ise masum bir kız olarak çıkar karşımıza... Yalnız ve tepkili... Yaşananların doğal sonucudur aslında yalnızlığı ve tepkiselliği, Halid Ziya bunu da gösterir okuruna. Bihter'in trajedisi biraz da mutluluğu olur Nihal'in. Bihter'in yolculuğu nasıl kaçıştan trajediye ilerliyorsa Nihal'in yolculuğu da masumiyetten bilinçlenmeye doğrudur. Romanın sonuna doğru iç yolculuğunu tamamlar. Nihal önce tüm ailesini kaybeder, sonra geri kazanır.
Keşke diyorum, keşke dizi haline getirmeseler, sevdiğimiz, bildiğimiz gibi kalsa romanlar, hikâyeler... Bir de mesela, diziyi uzatacağız diye etmeseler içine eserlerin... Biliyorum çok şey istiyorum :))
Yorumlar