ağlamak güzeldir
süzülürken yaşlar gözünden
sakın utanma
utanmadım, ağladım doya doya... bakışlarını, düşüncelerini, dediklerini umursamadan ağladım... indirmeye çalıştım yüreğimin şişini...
ağlamak öfke
delice nefret
doruklarda aşk
doyumsuz sevinç
kahreden keder
kısaca hayat ve nefesindir
ve nefesindir
özlediklerim, kaybettiklerim, vazgeçtiklerim, sevdiklerim yaş olup aktı gözümden. hepsi bir oldular... önce dudağımın kenarında asılı kaldılar, sonra kendilerini bıraktılar yokluğa... sel oldular...
ağlamak
şu gelip geçici dünyada
her şeye rağmen var olmak demek
ağladım... o kadar çok ağladım ki yaşadığımı hissettim sonunda... gözlerim acıdı, gözlerim şişti, nefes alamaz hale geldim, sonra nefes aldığımı, var olduğumu anımsadım. vardım ve hala birileri için var olmalıydım bu anlamsız hayatta...
ağlamak
yaşayan binlerce duygu
insanca ve coşkulu
güzel bir şeydir
insan olduğumu duyumsadım tekrar... hala çok şey kaybetmediğimi... hala acı çekebildiğimi, özleyebildiğimi, sevebildiğimi, içimdeki çocuğun ölmediğini hatırladım... sonra bunları unutabiliyor olmama şaşırdım... kimbilir belki de robotlaşmaya başlamıştım...
ağlamak senin kara dünyada
hala sevdiğin ve hissettiğin
tüm güzelliğin ve çirkinliğinle
var olduğundur var olduğundur
ve ağlamak anadilimdi, hala yabancısı olduğum dünyada...
Yorumlar