ilginç bir sabaha günaydın dedim bugün...
sabah uyandım, perdeyi açtım ki, o ne? sanki bir dağ köyünde uyanmışım! sisten bahçedeki ağaçları bile göremiyorum... bulutlar yeryüzüne inmişti... şimdi yine sis var ama o kadar yoğun değil... görüş mesafemiz açıldı :)
sisi bir yana koyayım, sabah sabah sinirlerim ayaklandı... zamanında annemin diktiği bir çiçek vardı... bir türlü yeşermek bilmiyordu... çiçek, saksısını ve yerini sevmemişti diye onu başka saksıya almıştım... diğer çiçeklerden daha çok ilgileniyordum onunla, annemin hatırası diye... neyse... birkaç zamandır yapraklarında delikler vardı... ama kendimle bile ilgilenemiyordum ki çiçekle ilgileneyim... sabah elimi yüzümü yıkayıp, doğaya günaydın demek için biraz nefes aldıktan sonra çiçeğimin yanına gittim.... bir de ne göreyim?! çiçeğin bazı dalları yere düşmüştü ve sağlam tek yaprağı kalmamıştı, hepsinde koca koca delikler vardı... ve bir yaprağın sağlam kalan kısmında yemekten yorgun düşmüş şişko bir kurtçuk... ya da tırtıl işte ne bileyim... bildiğim şey annemin çiçeğiyle karnını afiyetle doyurduğu ve çiçeği mahvettiği... tabii tek kurtçuğun marifeti değildir bu! ama gerisini görmek hatta düşünmek bile istemiyorum :D sabah sabah biri yetti bana, ıyykkk :/ çiçeği de atmak zorunda kaldım... ahı gitmiş vahı kalmıştı resmen...
bide o değil de her yanımı kaşıntı bastı... düşündükçe kaşınıyorum... ıykkk :/ canım çiçeğim :/
Yorumlar