çocukluğumda da bayramları sevmezdim... ziyarete gitmek neyse de evde oturup misafir beklemek, şık şıkırdım giyinik ve her an misafir gelecekmiş gibi eğreti oturmak beni hiç sarmazdı... hele bir de apartman görevlisinin de izinli olmasından dolayı, sabahın kör vaktinde uyanıp, kargalar kahvaltı ederken markete gidip ekmek-gazete almak eziyetlerin en büyüğüydü... bayramın iki tane güzelliği vardı benim için: birincisi, okulların tatil olması; ikincisi, verilen harçlıklar :)
büyüdüm, hala bayramları sevmiyorum. cazip olan yönleri de azaldı üstelik, malum artık eşek kadar olduk diye harçlık falan verilmiyor :) elimde sadece tatiller kaldı...
evet, bayramlar görüşmek için vesile ama, önemli olan her zaman görüşmek değil mi? aman bana ne, hatta yeakk yeaaa, ne olursa olsun sevmiyorum işte bayramları...
Yorumlar