işte aynen böyle... fırat'ınkiler gibi... ama onun kelimeleri gibi değil, düşündükleri gibi hiç değil; sadece tarzlarımız aynı o kadar. neden gündüz haliyle çözemediğim ya da çözmek için uğraşmadığım veyahut tamamen ötelediğim düşünceler yattığım an zihnimi kurcalamaya başlar ki?
(bilimsel kısmına hiç girmeyin, ben de girmeyeceğim; biliyorum... lakin bunaldım.)
zaten sürekli düşünüyorum (hah haa; kim düşünmüyor ki?) "biraz gamsız olmalıyım, bu kadar düşünmemeliyim" diyorum, sonra ne yapıyorum? gece uyuyamıyorum... fırat gibi... keşke onun gibi aklıma takılanlar "göt, bok, sıç" falan olsaydı da bir süper kahraman edasıyla her olaya saldırmasaydım zihnen... (ne bu yani, kafam yastığa değince mi süper güçlerim ortaya çıkıyor?)
tabii süper kahraman imgesi ayrıca incelenmeli... haah ha, kendi çukurunda debelenen bir süper kahraman; ne şahane :))
Yorumlar