Ana içeriğe atla

masal...


bir masal bir taş ağırlığında olabilir mi?
olurmuş meğer.

birlikte bir masala inanmak istedim
ben seninle, sadece bu.
sen beni tek
tek
bıraktın.

(birhan keskin)

az önce okudum ve içime dokundu... geçen sene aynı şeyi ben hissediyordum...tam tamına aynı... ve o masalın sonunu yazmak çok zor, çok yıpratıcı olmuştu... o zaman da biliyordum, masallar biter (kimi zaman mutlulukla), masallara ayrılıklar girer, bazıları yeniden yazılmaya başlanılır, bazıları hiç yazılmamış, birileri tarafından okunulmamış sayılır... yine de her nasıl biterse bitsin, unutulmaz... hep hatırlanılır...

masallarınızın mutlu sonla bitmesi umuduyla efenim...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

ara

ilişkilerle ilgili en gıcık olduğum kavramlardan birisi "ara verme"dir. hiç anlamam... bilgisayar mıyız lan biz, kapayıp açtığımızda eski, normal işleyişimize geri dönelim? mesele özlemekse, bunu dillendirmeden bahaneler uydur, görüşme, özle... mesele sorunlarsa konuş, anlat, dinle, çözmeye çalış... bir süre görüşmediğinde sorunlar ortadan kalkacak mı? ama mesele bu değil elbette. ara vermek ayrılığın önsözünü yazmaktır. kolaylaştırmaktır bir nevi... ilişkiye ara verilir, zaman geçer, bu sürede onsuz da yaşanılabildiği keşfedilir, ufak sorunlar göze batmaya başlar; zaman geçer, kişiler geçen zamanda kendilerini ayrılığa alıştırır... sonra birleşilir yeniden, ama kaçınılmaz son kapının eşiğinde beklemektedir... küçük bir kıvılcıma bakar her şey, önsözden sonra, roman da biter...

((: herkese iyi bayramlar :))