gelip uyandırma beni uykumdan,
bırak; uzun rüyalarda kalayım...
biraz mutsuz olsa da sonu
-ki çoğu aşk zaten bunu aramıyor mu?-
gelsen de;
öyle uzaktan ve sessizce
öpmeden git...
bırak,
ben şimdi
sadece
uykudan yanayım...
ilişkilerle ilgili en gıcık olduğum kavramlardan birisi "ara verme"dir. hiç anlamam... bilgisayar mıyız lan biz, kapayıp açtığımızda eski, normal işleyişimize geri dönelim? mesele özlemekse, bunu dillendirmeden bahaneler uydur, görüşme, özle... mesele sorunlarsa konuş, anlat, dinle, çözmeye çalış... bir süre görüşmediğinde sorunlar ortadan kalkacak mı? ama mesele bu değil elbette. ara vermek ayrılığın önsözünü yazmaktır. kolaylaştırmaktır bir nevi... ilişkiye ara verilir, zaman geçer, bu sürede onsuz da yaşanılabildiği keşfedilir, ufak sorunlar göze batmaya başlar; zaman geçer, kişiler geçen zamanda kendilerini ayrılığa alıştırır... sonra birleşilir yeniden, ama kaçınılmaz son kapının eşiğinde beklemektedir... küçük bir kıvılcıma bakar her şey, önsözden sonra, roman da biter...
Yorumlar
prens efendiler uyandırmasın :))
efendiler lütfen açılın Fısıltı geliyor :)
hepsi sıraya girmişler :P
hemen yollarım :D