Ana içeriğe atla

aşk


öyle tuhaf bir güçtür ki; yapıma da yıkıma da hükmetmektedir gizli kalesinde. karşıt güçlerin aynı sonsuz amaç için çarpışıp bütünleşmesidir. akli olanı delirtir de, deliye bir şey yapmaz pek, zaten o çoktan tatmıştır onun kekremsi meyinden.

o 'mey'in tadı öyledir ki; ya taşı "dîl"lendirir, ya dilbâzı lal eder; ya açtırır gözlerini, ya âmâ eder... o öyle bir 'mey'dir ki; "yokluğa da varlığa da değer..."

Yorumlar

aa dedi ki…
olağanüstü!

konu kapanmıştır. aşk üzerine ancak 'denden' konularak tanım yapılabilir artık bundan sonra..
Adam dedi ki…
pek bir şairce olmuş. özellikle ikinci paragraf çok leziz.
iris dedi ki…
sevgili aa
çok ama çok teşekkür ederim :) lakin bakınız, utandım ben şimdi siz öyle "konu kapanmıştır" diyince :) vardır daha iyileri ;)
iris dedi ki…
adamcım :)
çok teşekkür ederim efem :))
arada bir şairaneliğim tutar bilirsiniz :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

ara

ilişkilerle ilgili en gıcık olduğum kavramlardan birisi "ara verme"dir. hiç anlamam... bilgisayar mıyız lan biz, kapayıp açtığımızda eski, normal işleyişimize geri dönelim? mesele özlemekse, bunu dillendirmeden bahaneler uydur, görüşme, özle... mesele sorunlarsa konuş, anlat, dinle, çözmeye çalış... bir süre görüşmediğinde sorunlar ortadan kalkacak mı? ama mesele bu değil elbette. ara vermek ayrılığın önsözünü yazmaktır. kolaylaştırmaktır bir nevi... ilişkiye ara verilir, zaman geçer, bu sürede onsuz da yaşanılabildiği keşfedilir, ufak sorunlar göze batmaya başlar; zaman geçer, kişiler geçen zamanda kendilerini ayrılığa alıştırır... sonra birleşilir yeniden, ama kaçınılmaz son kapının eşiğinde beklemektedir... küçük bir kıvılcıma bakar her şey, önsözden sonra, roman da biter...

((: herkese iyi bayramlar :))