çocuk/lar

Çocuk tanrısal bir varlıktır. İnsanların bukalemun renklerine bürünmeden önce... O ne ise odur, ve bunun için de bunca güzeldir.

Yasanın ve yazgının zorunluğunu bilmez; özgürlük yalnız çocuğundur.

Barış da onundur, kendi kendisinin karşısına çıkmamıştır daha; yüreğini, yaşamın çoraklığını öğrenmemiştir. Ölümsüzdür de, çünkü ölüm nedir bilmez.

F. Hölderlin (Hyperion'dan)

Yorumlar

Mulberry dedi ki…

sondan 1. resim acayip matrak. :D

6 Eylül 2009 20:30

iris dedi ki…

6 Eylül 2009 23:25

Bu blogdaki popüler yayınlar

ara

ilişkilerle ilgili en gıcık olduğum kavramlardan birisi "ara verme"dir. hiç anlamam... bilgisayar mıyız lan biz, kapayıp açtığımızda eski, normal işleyişimize geri dönelim? mesele özlemekse, bunu dillendirmeden bahaneler uydur, görüşme, özle... mesele sorunlarsa konuş, anlat, dinle, çözmeye çalış... bir süre görüşmediğinde sorunlar ortadan kalkacak mı? ama mesele bu değil elbette. ara vermek ayrılığın önsözünü yazmaktır. kolaylaştırmaktır bir nevi... ilişkiye ara verilir, zaman geçer, bu sürede onsuz da yaşanılabildiği keşfedilir, ufak sorunlar göze batmaya başlar; zaman geçer, kişiler geçen zamanda kendilerini ayrılığa alıştırır... sonra birleşilir yeniden, ama kaçınılmaz son kapının eşiğinde beklemektedir... küçük bir kıvılcıma bakar her şey, önsözden sonra, roman da biter...