gerçekleri olanca çıplaklığıyla görsen de susman gerek bazen... bazen utandırmamak, bazen kırmamak, bazen kırılmamak için...
o kadar da kötü değil aslında, kişi kendini bildikten sonra... eskiden çok sık girerdim kavgaya, tartışmaya... bir dişi bedeni değildi sanki bedenim, ruhumsa bir savaşçı gibi, durmaksızın kendi adaletini aramadaydı... sonra gördüm, olmuyordu... her kim her ne derse desin adalet doğru olan şekilde işlemiyordu, bizler müdahale etsek bile... bıraktım, çekildim kavgalardan, sustum... şimdi karşımdaki hatasını görene kadar susuyorum. görmezse, bendeki değerine göre susuyorum ya da konuşuyorum...
hayat ne ki? beraberce yürüdüğümüz bir yol, kimilerimiz için uzun, kimilerimiz için kısa, hatta kimilerimiz için kolay, zor, orta...
o kadar da kötü değil aslında, kişi kendini bildikten sonra... eskiden çok sık girerdim kavgaya, tartışmaya... bir dişi bedeni değildi sanki bedenim, ruhumsa bir savaşçı gibi, durmaksızın kendi adaletini aramadaydı... sonra gördüm, olmuyordu... her kim her ne derse desin adalet doğru olan şekilde işlemiyordu, bizler müdahale etsek bile... bıraktım, çekildim kavgalardan, sustum... şimdi karşımdaki hatasını görene kadar susuyorum. görmezse, bendeki değerine göre susuyorum ya da konuşuyorum...
hayat ne ki? beraberce yürüdüğümüz bir yol, kimilerimiz için uzun, kimilerimiz için kısa, hatta kimilerimiz için kolay, zor, orta...
Yorumlar