Ana içeriğe atla

İçimdeki Irmak

Kim durdurabilir akışını

İçimdeki ırmağın

Acılardan acılara koşan saatler mi

Annem her gece ölen bir kadın

Yüreğim onulmaz bir düş

Bir acemi

Ben yalnızken solar gece

Soğuk bulutlar yüzüme devrilir

Gökyüzü bulanır

Gömülür bir ölü gibi

Ama yine çağlar o düzensiz ırmak

O serseri

Süreyya Berfe

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

ara

ilişkilerle ilgili en gıcık olduğum kavramlardan birisi "ara verme"dir. hiç anlamam... bilgisayar mıyız lan biz, kapayıp açtığımızda eski, normal işleyişimize geri dönelim? mesele özlemekse, bunu dillendirmeden bahaneler uydur, görüşme, özle... mesele sorunlarsa konuş, anlat, dinle, çözmeye çalış... bir süre görüşmediğinde sorunlar ortadan kalkacak mı? ama mesele bu değil elbette. ara vermek ayrılığın önsözünü yazmaktır. kolaylaştırmaktır bir nevi... ilişkiye ara verilir, zaman geçer, bu sürede onsuz da yaşanılabildiği keşfedilir, ufak sorunlar göze batmaya başlar; zaman geçer, kişiler geçen zamanda kendilerini ayrılığa alıştırır... sonra birleşilir yeniden, ama kaçınılmaz son kapının eşiğinde beklemektedir... küçük bir kıvılcıma bakar her şey, önsözden sonra, roman da biter...

((: herkese iyi bayramlar :))