Sustu gecenin kuşu, yalnız kaldım işte şimdi, belki de tam vaktinde. Sak/plandım gecenin en kör vaktinde bağrına, bir hançer gibi… Sanki bir bataklıktı gece… Ben mi batıyordum sürekli, yoksa o şefkatli kollarıyla sarmaya mı çalışıyordu beni; bilmiyorum… Bildiğim, tarifsiz bir hızla düştüğüm içine… Sonra, farkı kalmadı; dünün, yarınının. Bugünse metresi gibi zamanın.
Yorumlar