çamaşır asılı kırmızı ev benimmiş meğersem...
bazı insanlar vardır, samimiyetine, doğruluğuna inanmanız için tanımanıza gerek yoktur. sadece bilirsiniz. tarık akan da o insanlardandı işte. size selam vermesi için sizi tanımasına gerek yoktu, göz göze gelmeniz yeterliydi. "ün"ü hazmedememiş kimileri gibi yapmacık, gurursuz ve büyük burunlu değildi. "halk"tı o... insandı... kendisiyle tanışma imkanım olmasına rağmen neden bilmem tanışmadım. bakırköy'de olduğu gibi, yıllarca bodrum'da da karşılaştık, bazı günler ailesiyle şahbaz motel'e gelirdi denize girmeye... çocuk halimle hayrandım, yetişkin oldum hayranlığım hiç a zalmadı. siyasi tavrını, dik duruşunu gördükten sonra hayranlığım daha da anlam kazandı. hiç unutmam, gökyüzünün delindiği bir kasım günü bakırköy'de karşılaştık onunla. 2-3 metre aralıkla taksi bekliyorduk ve o benden önde duruyordu. o şemsiyesiz, ben şemsiyeli olduğum halde durdurduğu taksiyi bana gönderip kendisi o yağmurda beklemeyi seçti. öyle de nazik bir insandı. kaz...
Yorumlar
ayrıca o çamaşırlarda benim demi carmen.
hani komşuyuz ya yardım felan.
o bakımdan :)))
elbette... odanı hazır bil ;))
anlaştık :)
tembel tenekem, öyle olsun bakalım :)
çok yardımsever bi insanım :)
uykusuz severim.
homeless severim.
carmeni pek sevmem ama idare edicez artık.
beya beya iyi bi yere taşınmışım ben yav.
her akşam votka rakı ve şarappppp.
hahahaaa
beklerim efenim, ne demek :)
demek carmen'i pek sevmezsin heee...
o zaman size komşuculuk yapamııcaamm, duyurulurrr :))