çamaşır asılı kırmızı ev benimmiş meğersem...
ilişkilerle ilgili en gıcık olduğum kavramlardan birisi "ara verme"dir. hiç anlamam... bilgisayar mıyız lan biz, kapayıp açtığımızda eski, normal işleyişimize geri dönelim? mesele özlemekse, bunu dillendirmeden bahaneler uydur, görüşme, özle... mesele sorunlarsa konuş, anlat, dinle, çözmeye çalış... bir süre görüşmediğinde sorunlar ortadan kalkacak mı? ama mesele bu değil elbette. ara vermek ayrılığın önsözünü yazmaktır. kolaylaştırmaktır bir nevi... ilişkiye ara verilir, zaman geçer, bu sürede onsuz da yaşanılabildiği keşfedilir, ufak sorunlar göze batmaya başlar; zaman geçer, kişiler geçen zamanda kendilerini ayrılığa alıştırır... sonra birleşilir yeniden, ama kaçınılmaz son kapının eşiğinde beklemektedir... küçük bir kıvılcıma bakar her şey, önsözden sonra, roman da biter...
Yorumlar
ayrıca o çamaşırlarda benim demi carmen.
hani komşuyuz ya yardım felan.
o bakımdan :)))
elbette... odanı hazır bil ;))
anlaştık :)
tembel tenekem, öyle olsun bakalım :)
çok yardımsever bi insanım :)
uykusuz severim.
homeless severim.
carmeni pek sevmem ama idare edicez artık.
beya beya iyi bi yere taşınmışım ben yav.
her akşam votka rakı ve şarappppp.
hahahaaa
beklerim efenim, ne demek :)
demek carmen'i pek sevmezsin heee...
o zaman size komşuculuk yapamııcaamm, duyurulurrr :))