Üzülüyorum, görüntüsü çok güzel olsa da kar beni neşelendirmiyor.
Dışarıdaki milyonlarca can'ı düşünüyorum: çocukları, yaşlıları, kedileri, köpekleri, kuşları, hatta sanırım böceğine kadar...
Faydalı olduğu yönleri de biliyorum...
Ama onun yanında biliyorum ki çocuklar aç, çocuklar üşümüş...
Ben, çevremdekiler elimizden geldiğince el uzatıyoruz elbette, ama hepsine yetişebilmek... Her üşüyeni ısıtıp, her aç kalanı doyurabilmek, hepsine sevgiyle yaklaşıp, hepsine yetebilmek?!
Keşke... Ama mümkün değil, biliyorum....
Pek beklentim de kalmadı insanlardan...
Kaç kişiyiz? Sen, ben, bizim oğlan şeklinde yetebilmeye, yetişebilmeye çalışıyoruz işte.
Güzel havalarda hatırlamıyorsunuz, hiç değilse soğuk havalarda hatırlayın. Bir yerlerde muhtaç insanların, hayvanların olduğunu anımsayın... El uzatın, yardım edin. Merak etmeyin eksilmezsiniz, çoğalırsınız aksine.
Yorumlar
enfestir..