Aralık ayında pencerede başlayan aşkımız mart ayından bu yana evde devam ediyor.
Şimdi keşke diyorum, keşke onu kışın en soğuk zamanlarında dışarıda bırakmasaymışız. Penceremizin önüne kondurduğumuz strafor gecekonduyla onu kısmen şanslı kılmak yerine direkt eve alsaymışız.
O artık ailemizin bireylerinden biri.
O şimdi benim minik bebeğim, evimizin neşesi..
Yaramazlıkta sınır tanımayan, küstüğünde poposunu dönüp yatan, her sabah dünyanın en güzel "günaydın"larını yaşatan minik kızım o benim...
Yorumlar
öperim ben de o zaman reçeli...
valla öperim.
öpülür ki o...
zaten bayılıyor öpülmeye, kucağa gelmeye :))