IRIS

İstanbul Kanatlarımın Altında'dan... Tuluyhan Uğurlu imzası taşımakta...

Galiba yoruldum, Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar, Kendime kalbimi kanıtlamaktan, Ve kanıtladığıma kendimi inandırmaktan, Ve dahası kocaman bir sahada tek başına koşmaktan yoruldum şiirin hepsi için

Can Dündar'ın Milliyet'teki bugünkü yazısı... Şimdi okurken eğleniyoruz, hatta inanmıyoruz ama tüm bunların yaşanmış olduğunu düşünmek de bir tuhaf yapıyor insanı... Türk kadını hiç tanımadığı erkeğe “Merhaba” der mi? Bayıldım bu gerekçeye: Leman Sam’ın “Anladım” şarkısı şöyle başlar: “Dün gece hiç tanımadığım bir erkeğe/ sırf sana benziyor diye/ usulca sokulup/ ‘Merhaba’ dedim”. Şarkı TRT denetimine girmiş. Denetim “Olmaz” demiş. Neden? “Türk kadının tanımadığı hiçbir erkeğe selam vermeyeceği, şarkının Türk kadının ahlakını bozduğu gerekçesi ile...” * * * Harika değil mi? TRT denetim raporları arşivi, bu türden mizah örnekleriyle dolu... En güzellerinden biri şu: “Ada sahillerinde bekliyorum” şarkısı, “Menderes ve DP’lilerin yargılandığı Yassıada’yı akla getiriyor” diye yasaklanmış bir dönem... Musa Eroğlu’nun “Yolun Sonu Görünüyor” türküsü “intiharı özendirdiği” gerekçesiyle yasaklanmış. Adnan Şenses’in ‘’Doldur Meyhaneci” şarkısı “Halkı içmeye teşvik ediyor” diye denetime ta...

* gezelim görelim öğrenelim cinsinden program yapanları çok kıskanıyorum... hem geziyosun, hem bir sürü şey öğreniyorsun, hem para kazanıyorsun, ne güzel... * bir kedi istiyorum... british shorthair veya chartreux... ama ya hakkıyla bakamazsam, pisiciği mutlu edemezsem diye düşündüğümden alamıyorum... * şimdiye kadar -öğrencilerimle dahi- emir cümleleriyle konuşmadım desem yalan olmaz. hiç tarzım değil. ayrıca çok itici geliyor. * erteleme huyumdan, iradesizliklerimden nefret ediyorum... * etrafımdaki tanıdık-tanımadık herkes çok güçlü olduğumu düşünüyor. çok fazla duyuyorum bunu. her sorunun üstesinden gelebilecek, istediği her şeyi elde edebilecek gibi görünüyormuşum. aslında çok güçlü değilim, sadece hayata isyan etmiyorum, sızlanmıyorum o kadar... hayat her şeyden sonra devam ediyor, ben de iyi veya kötü, mutlu veya mutsuz, hızlı veya yavaş eşlik etmeye çalışıyorum. * yaşadıklarımı çok dillendirmiyorum. kan kusup, kızılcık şerbeti içtim diyenlerdenim. bundan dolayı beni yakından ta...

gör beni gör beni gör gel gözüm ol gör beni Sar beni sar beni sar gökyüzüm ol uç beni uç beni uç yavru kuş ol uç beni geç beni geç beni geç kanadım ol

uzandım yine yanına, düşmek için uçurumlara kapat gözlerini, kulağıma masallar fısılda...

söz vermiştim, (g)izini (s)akladım bulamadılar... sessizce yürüdüm, yol uzadıkça uzadı, ağırlaştım; ayaklarım sanki taştan mezar... aramaktaydılar... geçtim; o korktuğumuz dar, karanlık ve ne idüğü belirsiz hayaletlerin (y)aşa(ma)dığı sokaktan. suretsizdim, (k)ayıptım yokluk kadar... (h)islenmiştim, (p)usluydum; konuşmak gelmedi içimden sonsuza dek sustum...

özlem: bir yanına bir şeyler yazılmış bir katlı kağıdın yırtılmış yarısındaki boşluk gibi... (oruç aruoba)

* Bulutları dağıtmak, güneşi avuçlamak, çocuklarla tepelerde koşmak, ağaçları, rüzgârı, güneşi, yağmuru, insanları onlarla birlikte yaşamak istiyorum. * Yaşam, şimdi ancak kavranılması ve anlaşılması gereken; oysa yaşanması, gerçeğine inilmesi ilerideki yıllara atılan bir yabancı öğe gibi önümüze getirilmiş. Coğrafya derslerine getirilen yerküre gibi. Kimse yaşadığımız mevsimin, günlerin ve gecelerin yaşamın kendisi olduğundan söz etmiyor. Her an belirtilen bir öğretiye, bizler hep hazırlanıyoruz. Neye? * Bütün öğrendiklerimi unutmak istiyorum. * Yazmak istiyorum. Ama her zaman yaşamın günlük hareketliliklerini yeğliyorum. Caddelere çıkmak, doymak bilmediğim sokaklara bakmak, yeni köşeler keşfetmek, yabancı insanları seyretmek, doyumsuz yaşamı gözlerimden yüreğime indirmek istiyorum. Kısacık anlarda çeşitli olayları, insan varoluşunun özünü, zaman ve duyguları sınırsızlık içinde derinliğine düşünen insanlar çok mu? Bilmiyorum. Bir an, zamanları, olayları, duyguları, dağları, kalı...